Voor het eerst naar het ziekenhuis met Ellis...

Gepubliceerd op 13 januari 2022 om 13:07

Woensdag 6 oktober 2021

Onderweg naar het ziekenhuis - 6 oktober 2021

Vandaag gaan we voor het eerst voor controle met Ellis naar het ziekenhuis in Taipei. Het ErasmusMC heeft contact gezocht gezocht met een arts in Taipei die bekend is met de ziekte van Ellis en het dossier van Ellis aan haar overgedragen. We gaan naar het Linkou Chang Gung Memorial Hospital. Het is ongeveer 25 kilometer rijden vanaf ons huis. Omdat we bang zijn dat het druk zal zijn onderweg gaan we zo vroeg  mogelijk weg. Noah en Ruben gaan om 7.00 uur naar de bus en dan vertrekken wij met de auto. Het eerste stuk gaat nog wel, maar later wordt het inderdaad erg druk. Het verkeer is ook ontzettend chaotisch en de afslagen zijn vaak zo onduidelijk en voor ons onlogisch dat je wel echt heel goed op moeten letten om niets te missen. We rijden er met behulp van de navigatie in één keer naartoe, dus dat is heel fijn. We parkeren de auto in de parkeergarage en dan lopen we naar de speciale ingang van het kinderziekenhuis.

Bijna bij het ziekenhuis - 6 oktober 2021                                                                                                                                       De buitenkant van het ziekenhuis - 6 oktober 2021

Onderweg naar de ingang van het kinderziekenhuis - 6 oktober 2021

Bij aankomst in het ziekenhuis worden we opgewacht door allerlei mensen. Eerst moeten we onze handen desinfecteren in verband met Covid-19. Vervolgens is er een balie met allemaal schermen ervoor. We weten niet precies wat de bedoeling is, maar het lijkt erop dat we ons hier moeten registeren in verband met Covid-19. We worden eerst aangesproken in het Chinees, maar als we aangeven dat we dat niet verstaan, wordt er een Engels sprekende man naar ons toegestuurd om ons verder te helpen. Ellis heeft nog geen ARC (verblijfsvergunning) en ook nog geen NHI (Taiwanese ziektekostenverzekering), dus dat maakt het allemaal wat lastig, maar goed, na controle van onze paspoorten mogen we naar binnen. We zijn er om 8.20 uur, terwijl we om 8.30 uur een afspraak hebben. Mooi op tijd dus. 

Pitrik heeft al telefonisch contact gehad met Dr. Wu om de afspraak te maken en vervolgens hebben we diverse keren contact gehad via e-mail met Dr. Lee. Dr. Lee zal ons om 8.30 uur ophalen bij de ingang van het ziekenhuis en dan verder begeleiden. Dr. Lee komt ons inderdaad ophalen en we gaan naar een balie om Ellis in te schijven. Zij haalt de inschrijfformulieren... allemaal helemaal in het Chinees... Ahum... Dr. Lee stelt de vragen en vult het formulier vervolgens in. Ik krijg ineens allerlei vragen over de geboorte van Ellis en daar was ik niet op voorbereid en ik heb niet alle informatie exact paraat en ik heb haar Nederlandse 'groeiboekje' ook niet bij me... Het ziekenhuis heeft een overdracht van het EMC, dus ik dacht dat we daar gewoon mee verder konden gaan en dat we niet weer in het verleden hoefden te duiken. Maar goed, Dr. Lee vult alles zoveel mogelijk in en wij hebben geen idee wat ze nou echt allemaal opschrijft. Uiteindelijk moet ik het formulier ondertekenen. Nou ja, we vertrouwen er maar op dat Dr. Lee het formulier met de beste bedoelingen heeft ingevuld.

Vervolgens gaan we naar de juiste afdeling. Ellis moet worden gemeten en gewogen en dan mogen we even plaats nemen in de wachtkamer. Dr. Lee blijft al die tijd bij ons. Dat is wel nodig ook, want echt alles in  het Chinees en overal zijn procedures voor waar je als analfabeet echt niets van begrijpt. Als we aan de beurt zijn, gaan we met z'n allen het kamertje van Dr. Wu binnen. In de kamer is ook nog een doktersassistent (denken we), dus het is  een drukte van belang. We maken kennis met elkaar en Dr. Wu doet haar best om het ijs te breken, maar Ellis vindt het allemaal best spannend. Omdat Ellis nog geen ARC heeft en ook nog geen verzekering via het NHI gaat de dokter nog geen onderzoeken doen, omdat we dan alles zelf moeten betalen. Ellis gebruikt verschillende soorten medicijnen en van één daarvan hebben we niet meer genoeg en dat is eigenlijk de voornaamste reden dat we hier nu al zijn en dat we niet konden wachten op de ARC en NHI. Het EMC heeft van tevoren gecheckt of alle medicijnen die Ellis gebruikt in Taiwan ook te krijgen zijn. Ze hebben gezegd dat dat zo is, dus dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Helaas blijkt nu dat het medicijn waar we vandaag speciaal voor komen, wel verkrijgbaar is in Taiwan, maar niet in de juiste dosering. Daarbij komt dat we deze medicijnen ook altijd zelf moeten betalen, omdat dit medicijn in Taiwan niet is erkend om de ziekte van Ellis te behandelen. We kunnen de kosten uiteindelijk wel declareren bij onze eigen ziektekostenverzekering, maar het voorschieten is een dure aangelegenheid. Verder is de dosering die ze hier leveren te hoog en wordt ons geadviseerd om eerst de helft uit te spuiten... Het gaat allemaal zó tegen m'n gevoel en principes in... maar we hebben geen keuze op dit moment... We hebben nu genoeg aan 1 dosering en daarna kijken we wel even verder wat er mogelijk is. We spreken af dat we een nieuwe afspraak maken zodra Ellis haar ARC en NHI heeft.

Vervolgens gaat Dr. Lee met ons mee naar de apotheek in het ziekenhuis. We moeten eerst langs de 'kassa' om de medicijnen te betalen. We komen erachter dat we alleen kunnen betalen met een Taiwanese creditcard en gelukkig heeft Pitrik deze. Als alles uiteindelijk gelukt is, gaan we een loket verder naar de apotheek om de medicijnen op te halen. Dr. Lee weet de weg en leidt ons vakkundig langs alle hindernissen. Om 10.00 uur zijn we klaar en kunnen we weg.

Inschrijfbalie en kassa (nu nog heel rustig) - 6 oktober 2021

Wachten in de hal van het ziekenhuis - 6 oktober 2021                                                                                                                                                                                Meten en wegen (de cijfers kloppen nog niet) - 6 oktober 2021

We zijn onder de indruk van de hele gang van zaken in het ziekenhuis. Toen we aankwamen was het nog relatief rustig, maar tegen de tijd dat we weggingen leek het ziekenhuis wel een mierennest. We zijn ook onder de indruk van de prijs van het medicijn voor Ellis.  En van het advies dat ik dan zelf op goed geluk de helft eruit moet spuiten en de rest bij Ellis moet toedienen wordt ik een beetje zenuwachtig... Om nog maar te zwijgen over de verspilling van het dure medicijn...

Onderweg van het ziekenhuis naar school - 6 oktober 2021

Ondertussen rijden we naar de school van Ellis. Ellis is te laat voor de ochtendpauze, dus ze drinkt en eet haar fruit en snack in de auto op. Daarna zetten we haar bij de school af. Ik breng haar bij de guard aan de maingate en hij zal ervoor zorgen dat Ellis in de klas komt.

Vervolgens zet ik Pitrik af bij de MRT, zodat hij met de metro naar kantoor kan gaan en dan ga ik naar huis. 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb