Noah en Ruben jarig...!

HOERA... 12 jaar...! - 26 maart 2022

Al weken tellen we de nachtjes af naar 26 maart... voor Noah en Ruben is het toch elk jaar nog weer een hele bijzondere dag... Dit jaar voor het eerst jarig in Taiwan en dat is best wel spannend. In de aanloop naar deze feestelijke dag hadden we het idee gevat om ook een kinderfeestje te organiseren, maar dat viel nog niet mee. We hebben de indruk dat de Taiwanezen niet zo gewend zijn om kinderfeestjes te organiseren, zoals wij in Nederland. De jongens hebben nog niet zo heel veel vrienden die ze op hun feestje zouden kunnen uitnodigen. Ik had wel wat tips gekregen waar we naartoe zouden kunnen gaan, maar het viel niet mee om in contact te komen met de organisaties. De websites zijn voornamelijk in het Chinees. We hebben gemaild in het Engels, maar eerst kwam er helemaal geen reactie. Later via Facebook contact gezocht en toen kreeg ik van één organisatie wel een reactie. Het was echter zo dat het minimale aantal deelnemers bij hen 16 was, dus als we met z'n zessen wilden komen, moesten we voor 16 betalen... en het was al niet goedkoop... Nou, dat was geen optie. Uiteindelijk hebben we besloten dat we het idee van een kinderfeestje even zouden parkeren en dat we er vandaag een gezellige dag met ons gezin van zullen gaan maken!

Aftellen tot 26 maart 2022

Vanmorgen hebben we dus eerst genoten van een lekker ontbijt. We hebben de cadeautjes uitgepakt en de kaarten die ze al hebben gekregen uit Nederland bekeken en gelezen. Daarna was er tijd voor koffie met zelfgebakken citroencakes en... gingen we met elkaar 'onze' aflevering van Enkeltje Verweggistan kijken! Eindelijk... we hebben er best lang op moeten wachten... morgen komt de aflevering in Nederland op de televisie, maar wij hebben hem gisteravond laat gekregen. Het was erg leuk om naar te kijken. Het was leuk om te zien welke vlogs ze hebben gebruikt en wat ze er van gemaakt hebben. Wij vinden dat ze het leuk hebben gedaan.

De kaarten en cadeaus - 26 maart 2022                                                                                                                                          Enkeltje Verweggistan kijken - 26 maart 2022

Daarna gaan we op stap... Noah en Ruben willen al een tijdje graag een keer gaan karten, maar daar is nog niet van gekomen. We hebben bedacht om dat vandaag te gaan doen. We hebben van een collega van Pitrik een adres gekregen, dus we gaan kijken of het gaat lukken. We houden altijd een slag om de arm, want inmiddels weten we dat in Taiwan niet altijd alles in één keer lukt. Het is bijna drie kwartier rijden naar de kartbaan. We zijn nog redelijk vroeg en het is nog redelijk rustig op de weg. We rijden er in één keer naartoe... en we zijn de enigen... Het is dus nog heerlijk rustig bij de kartbaan. In eerste instantie wil Ellis niet karten, dus Pitrik, Noah en Ruben gaan met z'n drieën en Ellis en ik kijken toe. De kartbaan is buiten en Pitrik, Noah en Ruben rijden een leuke race.

Ruben, Noah en Pitrik in de karts - 26 maart 2022

Na de race heeft iedereen dorst gekregen en ook al wel trek, want het is alweer lunchtijd. We kunnen bij het kartcentrum wat drinken en ze hebben ook een kleine menukaart, dus we eten hier ook meteen maar een hapje. Er is niet veel keus, maar ze hebben friet... dus dat is altijd goed!

De hond van de kartbaan kijk toe bij de lunch en Noah, Ruben en Ellis spelen nog even met miniatuur kartbaan - 26 maart 2022

Na de lunch gaan Pitrik, Noah en Ruben nog een rondje karten en dan wil Ellis toch ook wel. Er is een duokart, dus ze kan met Pitrik of met mij samen in een kart. Ze wil het liefst met mij, maar de medewerker van het kartcentrum raadt dat af, want de duokart stuurt heel erg zwaar, dus uiteindelijk gaat ze bij Pitrik in de kart. En dat is maar goed ook, want met Pitrik wint ze de race. Ruben wordt tweede en Noah derde... en ik val buiten de prijzen... Noah en Ruben vinden het niet helemaal eerlijk dat Pitrik heeft gewonnen, want de kart van Pitrik kon 70 km/u en die van hen maar 55 km/u.

Het podium - 26 maart 2022

Vervolgens rijden we terug naar huis. De jongens willen heel graag een ijsje van de McDonalds eten op hun verjaardag... De vraag is alleen of dat vandaag lukt, want het is hier niet altijd even makkelijk om een McDonalds te vinden waar je even kunt stoppen voor een ijsje. Ineens zien we er een langs de weg. In een split second slaan we rechtsaf, maar we kunnen niet parkeren. Ik spring snel uit de auto en trek een sprintje naar de McDonalds om ijsjes te halen. Pitrik kan niet parkeren en rijdt een rondje. Als ik de ijsjes heb, komt hij er precies weer aan en ik stap snel weer in. Gelukt! Achteraf was het nog wel spannend geweest... want ik had de autosleutel in m'n tas... en ik ging de auto uit... terwijl Pitrik een rondje ging rijden. Gelukkig is de auto niet stil gevallen en liep het goed af!

Genieten van een ijsje in de auto - 26 maart 2022

Terwijl we naar huis reden werden de jongens al gebeld door oma Gerda en opa Wim. Het cadeautje van oma Gerda en opa Wim ligt bij ons thuis op hen te wachten, dus als we thuis zijn bellen we nog weer terug en dan pakken we de cadeautjes uit tijdens het FaceTimen. Daarna bellen we met oma Tina en opa Gerrit en pakken we ook hun cadeautjes uit.

FaceTime met opa Wim en oma Gerda - 26 maart 2022                                                                                                       FaceTime met opa Gerrit en oma Tina - 26 maart 2022

Daarna gaan de jongens lekker spelen met hun nieuwe cadeaus en aan het einde van de middag gaan we met de bus naar een Italiaans restaurant bij ons boven op de berg. Het is niet echt koud, maar het is helaas wel gaan regenen. Gewapend met paraplu's gaan we naar de bus. Het regent flink en we moeten nog even op de bus wachten, maar gelukkig niet al te lang. De jongens krijgen hun paraplu niet snel ingeklapt, dus ik neem 'm over, maar het gaat nogal stroef... de bus gaat al bijna weer rijden, maar dan kan ik er toch ook nog snel inspringen. Via google maps volgen we de route van de bus. Volgens google maps slaat de bus straks linksaf de staat in waar we moeten zijn. Ik vertrouw het niet helemaal, maar zowel op Pitrik z'n telefoon als op mijn telefoon geeft 'ie dit aan, dus ja... Als we bij de betreffende kruising zijn, gaat de bus helaas rechtdoor... het klopt dus niet... Helaas... We drukken op de stop-knop en stappen bij de eerstvolgende halte uit. We moeten nu dus een stuk teruglopen. Gelukkig is er wel een smalle stoep langs de weg, maar het regent nu echt pijpenstelen. Een paraplu helpt wel iets, maar onze broeken en jurken worden echt drijfnat. Het water stroomt ook van de berg af, dus iedereen heeft inmiddels ook natte voeten. Noah en Ruben zijn 'not amused' en balen er echt enorm van. Ik ben ook niet echt blij, maar moet er ook wel een beetje om lachen. Uiteindelijk valt de afstand mee en niet veel later komen we aan bij het restaurant.

                                                                                                                                                       In de bus - 26 maart 2022

Het is erg rustig in het restaurant. We zijn flink nat. Helaas staat de airco (zoals zo vaak) te koud en vooral Ellis en Ruben hebben het behoorlijk koud. Noah's jas is nog redelijk droog, dus die kan Ruben aantrekken om nog een beetje warm te worden. Gelukkig drogen we toch nog redelijk snel op. We bestellen lekker wat te drinken en te eten en we hebben een gezellige avond.

Een kleine impressie van het restaurant - 26 maart 2022

We hadden in dit feestweekend ook nog tompoucen... want dat zijn de lievelingstaartjes van Noah en Ruben. Helaas kunnen we die hier niet zomaar even halen bij de bakker, dus ik moest zelf aan de slag. Ik heb ze ooit weleens eerder zelf gemaakt, maar toen vonden de jongens ze niet zo heel erg lekker. Ik wilde daarom nu een ander recept gebruiken. Nou... het viel nog niet mee... Eerst was het al een uitdaging om hier alle benodigde ingrediënten te vinden... en toen ontbrak het me eigelijk aan tijd om rustig aan het werk te gaan. Maar goed... vraag met niet hoe... maar uiteindelijk hadden we tompoucen... Ze zijn niet helemaal geworden zoals ik had gehoopt, maar ik heb weer veel geleerd... en... het belangrijkste... ze waren wel lekker... en daar was iedereen het mee eens... dus het heeft de moeite toch nog geloond!