14 dagen hotelquarantaine...

Uitzicht vanuit onze hotelkamers overdag en als de avond valt - september 2021

En dan begint het echt... 14 dagen hotelquarantaine... lang dachten we dat we in thuisquarantaine mochten en daar had Pitrik al veel voorbereidingen voor getroffen, maar helaas veranderde de Taiwanese overheid op 25 juni de spelregels... en dus wordt het hotelquarantaine.

Ik kan er bijna wel een boek over schrijven… maar ik heb besloten dat niet te doen… Ik zal proberen een aantal uitdagingen tijdens de quarantaine te beschrijven.

Het begint bij aankomst meteen met het eten…

We komen na onze reis laat aan in het hotel en bij aankomst krijgen we allemaal nog een zak eten mee naar onze hotelkamer. Het eten is koud. Op de kamer is geen magnetron te vinden, dus belt Pitrik met de receptie om te vragen of zij het eten kunnen opwarmen. Nou, vandaag kan dat niet meer. Het eten is koud, omdat we laat zijn. De dame van de receptie geeft aan dat ze ervoor zullen zorgen dat het eten de rest van de tijd warm zal zijn. Later blijkt helaas dat het hotel deze belofte niet waarmaakt....

Het eten wordt drie keer per dag bezorgd. Het ontbijt tussen 7.30 en 8.00 uur. De lunch tussen 11.30 en 12.00 en het diner tussen 17.30 en 18.00 uur. De meeste keren drukken ze op de bel als het eten voor de deur staat, maar helaas niet altijd. Vaak wordt het eten van Pitrik en mij eerder bezorgd en komt het eten voor de kinderen later. Het ontbijt wordt soms al om 7.00 uur bezorgd. Soms wordt er aangebeld, maar vaak ook niet. Het ontbijt voor Pitrik en mij is wisselend, maar over het algemeen is het iets met ei, steeds op verschillende manieren bereid. Het zou warm moeten zijn, maar over het algemeen is het lauw of zelfs koud. We krijgen ook standaard een bakje sla bij het ontbijt, een pakje jus d’orange en een ander zakje sap. Voor de kinderen is er meestal een croissant gevuld met sla, gebakken ei en tomaat. Vaak is de croissant zacht en nat… en de kinderen denken er niet eens aan om er ook maar één hap van te nemen. Daarnaast  is er voor de kinderen eigenlijk altijd ijsthee of ijskoffie bij het ontbijt… en daar houden ze ook niet van... Een paar keer per week komt het ontbijt van de McDonalds en twee keer hadden ze zelfs een broodje hamburger voor het ontbijt, maar dat gaat er als ontbijt ook niet in... De andere keren dat het ontbijt van McDonalds komt, bestaat het uit pancakes, gebakken ei, ham en kipnuggets. Ruben en Ellis denken er niet over om hier ook maar een hap van te nemen, dus Noah heeft geluk. Hij smult van de kipnuggets en laat zich ook de pancakes goed smaken. Drie porties pancakes zijn teveel, dus meestal bewaard hij de rest voor bij de lunch, want ja… de lunch…

De lunch is voor de kinderen steeds een verrassing, maar over het algemeen niet echt een succes. Wij hebben een paar keer gevraagd of ze kunnen zorgen voor meer westers eten en prompt krijgen ze een keer pasta van De Pizzahut, maar meestal is het oosters uit Taiwan of Korea. Pitrik en ik hebben een menukaart en wij kunnen elke dag onze bestelling voor de lunch doorgeven via een app. De eerste twee dagen heeft het hotel voor ons gekozen, maar daarna mogen we zelf kiezen. De eerste dagen worden we verrast met verschillende soorten vis en zelfs kreeft… Daarna proberen we elke dag wat dingen te kiezen waarvan we denken dat de kinderen het ook wel durven te proeven. Soms pakt dat goed uit, maar niet altijd. Pitrik proeft bijna alles voor en beoordeeld dan of wij het allemaal wel of niet lusten of in ieder geval moeten proeven.

Ook voor het diner mogen Pitrik en ik kiezen. Pitrik heeft mazzel, want hij lust veel dingen wel en bovendien staan er grote garnalen op het menu. De kinderen gruwelen er echter van als ze zo’n bak met garnalen op tafel zien staan… De eerste dagen proberen we het één en ander uit, maar ik vind eigenijk maar weinig dingen echt lekker. De laatste dagen bestel ik gewoon steeds ongeveer hetzelfde, fried rice met beef en sweet pepper, pizza hawaï of club sandwich. De ene keer is de fried rice lekker en de andere keer valt het heel erg tegen. De club sandwich is ook verschillend en valt de ene keer ook beter in de smaak dan de andere keer. Bij het diner hebben de kinderen ook geen keus en krijgen ze over het algemeen ook Aziatisch voedsel.

Protesteren tegen het eten - 4 september 2021

Voordat Pitrik vanuit Taiwan nog weer een keer naar Nederland kwam, wisten we al dat we in hotelquarantaine zouden moeten. Hij had thuis al twee tassen met een soort survivalpakket samengesteld met onder andere  limonade, appelsap, chips, brood en chocoladepasta. Een collega van Pitrik heeft dit kort voor aankomst naar het hotel gebracht, dus dit stond al op de kamer. We hadden ook nog wat lekkere dingen meegenomen in de koffer. Het brood en de chocoladepasta gingen hard... en het fruit dat we van het hotel krijgen is ook niet echt bijzonder en ook niet echt veel. Helaas krijgen we ook geen yoghurt,  dus we zitten ook te tobben met het innemen van Ellis haar medicijnen. We hebben er al een paar keer om gevraagd bij het hotel. Na een aantal dagen krijgen we dan toch elke dag een klein bekertje yoghurt. Een collega van Pitrik biedt aan dat zijn vrouw wel boodschappen voor ons wil doen en deze bij het hotel af wel geven. We maken graag gebruik van dit aanbod en ik app haar een lijstje met boodschappen. Op eigen initiatief voegt zij daar nog verschillende 'lifesavers' aan toe en later op de dag worden er drie boodschappentassen bezorgd... het lijkt wel kerstmis! Ze heeft er ook nog wat kleine cadeautjes voor de kinderen bijgedaan en wat dingen waar ik zelf (nog) niet aan gedacht had. Heel fijn!  Hiermee kunnen we wel even vooruit. In de tweede quarantaine week kwam de vrouw van een andere collega nog even wat boodschappen brengen en hiermee gaan we het einde wel halen!

Survivalpakket - 2 september 2021

Zo zetten we koffie in quarantaine - 31 augustus 2021

De tweede grote uitdaging is ‘homeschooling’…

Stel je voor dat je moet beginnen op een nieuwe school, in een vreemd land, in een vreemde taal, met hele andere lesmethodes… en dan online… op een hotelkamer... met alleen een iPad… Flinke uitdaging kan ik inmiddels uit ervaring zeggen! Het afgelopen jaar is al gebleken dat ik totaal niet geschikt ben om de kinderen te begeleiden bij het thuisonderwijs… helaas. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik andere kwaliteiten heb, maar toch is het wel jammer!

Voor Ellis is het nog vrij simpel. Ze  krijgt elke dag twee of drie opdrachten in de app Seesaw. Dit is op zich vrij duidelijk en is over het algemeen ook goed te doen op een iPad. De grootste uitdaging is om Ellis te motiveren… De meeste dagen lukt het om de opdrachten te doen, maar soms lukken niet alle opdrachten.. Als Ellis de opdrachten gedaan heeft, leveren we ze online in en meestal krijgt ze dan een reactie van de juf, dus dat is leuk.

Ellis aan het werk met haar schoolopdrachten - 8/9 september 2021

Bij Noah en Ruben is het de eerste dagen héél lastig. Ze gebruiken hier op school ook Google Classroom, dus dat kennen we. Uit ervaring weten we dat dit niet altijd handig is met een iPad, maar in Nederland hebben we ons er steeds mee kunnen redden. Ook nu loggen we in met de iPad en downloaden we de benodigde apps. We treffen een Classroom vol opdrachten van nieuwe/onbekende vakken, een mailbox die bomvol staat met e-mail met algemene informatie, informatie over de klas en opdrachten… Het is echt overweldigend. De jongens zijn hierdoor ook wat overweldigd en ook wat moeilijk te motiveren, maar we gaan de slag. Al snel merken we dat de uitleg in Google Classroom niet genoeg is voor thuisonderwijs. Het lijkt erop dat de kinderen in de klas eerst les en uitleg krijgen over het onderwerp en dat ze daarna thuis met deze opdrachten aan de slag moeten. De jongens kunnen hier dus niet mee uit de voeten.

Op de tweede dag hebben we een Zoom-meeting met de decaan en dan komen we erachter dat dit inderdaad het geval is en we concluderen dat dit voor de jongens op dit moment veel te ingewikkeld is. We spreken af dat ze in de periode van thuisonderwijs alleen Engelse les krijgen. Op dinsdag en op donderdagmiddag is er een uur live onlineles. Op dinsdag met een Deens meisje erbij wat nu nog in de UK woont en op donderdag met hetzelfde Deense meisje en nog een Nederlands meisje wat eerst nog in Nederland was, maar inmiddels ook onderweg is naar Taiwan. Op dinsdag krijgen de jongens les van hun decaan en op donderdag van een andere docent. Verder krijgen ze uitleg over de online schoolbibiliotheek en op deze manier kunnen ze Engelse e-boeken lezen op hun iPad. De opdracht is om elke dag minimaal een uur Engels te lezen. Verder moeten ze ook elke dag ongeveer een uur een game spelen. Dit is een game van de school waarin ze oefenen met de Engelse taal. Daarnaast krijgen ze na elke les en eventueel ook tussendoor nog andere taalopdrachten die ze thuis moeten maken. Het blijft toch een beetje tobben op de iPads en als er documenten ingeleverd moeten worden, gaan er toch weer dingen mis en dit leidt natuurlijk tot grote frustratie en boosheid bij de jongens en dat kunnen we heel goed begrijpen.

Al voordat Pitrik in augustus naar Nederland kwam, heeft hij aan de school gevraagd of hij de laptops van de jongens op kon halen, zodat we deze in de quaranataine periode konden gebruiken, maar dit mocht helaas niet. We vinden dit echt heel jammer, want de jongens moeten nu drie weken tobben op een iPad, terwijl hun spiksplinternieuwe laptops op school op hen staan te wachten. Opnieuw vragen we om de laptops en het antwoord laat lang op zich wachten, maar na een week krijgen we eindelijk een positief antwoord. De vrouw van een collega van Pitrik die vlakbij de school woont, haalt de computers op en brengt ze naar het hotel. Het zijn mooie laptops en met de bijgeleverde inloggegevens kunnen de jongens snel aan de slag. Vanaf de tweede dinsdag gaat het schoolwerk dan ook een stuk makkelijker!

De jongens protesteren nog steeds… ze vinden hetgeen ze moeten doen  véél te véél… véél te moeilijk… enz. enz. maar ze hebben in ieder geval allebei een goede computer om hun werk op te kunnen doen. Tijdens de quarantaine periode hebben wij ook nog een online ouderavond en daarin werd uitdrukkelijk gezegd dat tieners altijd klagen over hun huiswerk… hoeveel of hoe weinig je ze ook geeft, het is altijd teveel… aldus de school. We proberen ons dus maar niet al te veel aan te trekken van hun klaagzang!

Noha en Ruben homeschooling - 9 september 2021

Tijdens de quarantaine periode wordt onze lichamelijke gezondheid goed in de gaten gehouden. Op onze kamer ligt een thermometer en het is de bedoeling dat we elke dag onze temperatuur opmeten... Er ligt een lijst bij waarop we dit elke dag in moeten vullen. Elke dag rond 10.00 uur krijgen we via 'Line', een soort WhatsApp een bericht met daarin formulieren om voor iedereen apart in te vullen. Allereerst onze lichaamstemperatuur. Daaronder staat een lijst met eventuele symptomen. Als je ergens last van hebt, moet je dat aanvinken. Als laatste vragen ze of je vandaag naar de dokter bent geweest of niet. Als je alles hebt ingevuld, krijg je een bedankje en nog een ‘nuttige’ tip om Corona te voorkomen en dat is het dan.

Ruben meet even zijn temperatuur - 30 augustus 2021                                                                                                         Uitslag van mijn zelftest - 7 september 2021

In de quarantaine periode moet er ook nog getest worden.

Zoals ik al schreef, moesten we op het vliegveld een saliva test doen. Twee dagen later kregen we daarvan de uitslag via de mail. We waren allemaal 'negatief'.  Op dag tien van de quarantaineperiode moeten Pitrik en ik allebei een zelftest doen en deze is ook 'negatief'. Aan het einde van de middag belt de medewerker van de politie om de testuitslag te vragen en wij geven deze keurig door. Hij vraagt wel twee of drie keer of ik de testuitslag echt wel goed heb gelezen/gezien en dan hangt hij op. Hij klinkt opgelucht. Op dag 12, de tweede donderdag, moet er bij ons allemaal een PCR-test worden afgenomen. Halverwege de middag komt er een telefoontje van de receptie dat de testbus beneden staat en dat we naar beneden moeten komen. We moeten onze paspoorten en creditcard meebrengen en een mondkapje dragen. De collega van Pitrik waar we mee in het vliegtuig zaten, staat voor ons met zijn gezin. We zijn weer heel even ‘live’ onder de mensen… en door onze mondkap snuiven we heel even wat (frisse) buitenlucht op. Er staat een gewone stadsbus voor de deur van het hotel die wordt gebruikt als testbus. Er zijn vier medewerkers aanwezig. Zij zijn aangekleed alsof wij allemaal radioactief zijn… De eerste dame checkt onze paspoorten en adresgegevens. De tweede heer checkt nogmaals onze paspoorten en regelt de betaling. De derde dame wijst ons om de beurt naar onze stoel en helpt de vierde heer met het afnemen van de test. We moeten gaan zitten op een stoel aan een tafeltje en mogen ons mondkapje iets laten zakken, zodat onze neus net vrij is. Op het tafeltje staat een groot scherm van doorzichtig plexiglas met twee gaten erin. De derde dame geeft door het gat een wattenstaafje aan de vierde heer… deze neemt door het gat de test af… en geeft het stokje weer terug aan de dame. Deze dame pakt alles in en checkt nog een keer de gegevens en als we allemaal geweest zijn,  dan mogen we gaan. Ruben had voorkeur voor zijn rechter neusgat en in zijn beste engels heeft hij dit heel goed kenbaar gemaakt. De medewerker begreep hem en voldeed aan zijn wens. Alle drie de kinderen hebben de test heel goed doorstaan en niet gehuild of geklaagd... heel dapper!

In de maanden voor ons vertrek heb ik voor de kinderen allemaal een vriendenboekje gekocht en dat heb ik stiekem rond laten gaan langs familie en vrienden, net zolang totdat het vol was. Het was best een klus en een race tegen de klok, maar het is een heel mooi aandenken geworden. De kinderen vinden het heel erg leuk! En ik wil iedereen die eraan meegewerkt heeft nogmaals hartelijk bedanken!!

Cadeautje: vriendenboekjes uit Nederland - 5 september 2021

Als je zo twee weken opgesloten zit, heb je niet veel kleding nodig. Bij aankomst zet je je schoenen in de kast… en pas na twaalf dagen heb je ze weer nodig… want op die dag moet je even naar buiten voor de PCR-test. Verder volstaat een joggingbroek, een paar shirtjes, een paar geitenwollensokken, een dik vest en voor elke dag een schone onderbroek. Buiten is het warm. Tenminste dat denken we… we kijken uit op het centraal station van Taipei en de temperatuurmeters geven elke dag ruim in de 30 graden aan. Binnen draait de airco op volle toeren en hebben we het eigenlijk gewoon een beetje koud, dus vandaar dat dikke vest. Ik heb al verschillende keren vertwijfeld in m’n koffer vol zomerkleding gekeken en me afgevraagd of ik toch niet allemaal de verkeerde kleding heb ingepakt, maar goed na de quarantaine zal ik waarschijnlijk anders naar de inhoud van mijn koffer kijken

En dan de onderbroeken… 

Pitrik was weer eens eigenwijs. Eigenlijk net zo eigenwijs als altijd als we op reis gaan… vertikt hij het om voldoende ondergoed mee te nemen. Als we op vakantie gaan, moet er daarom altijd wel een was gedraaid worden. Ik ben dat niet gewend, want in de tijd dat ik vroeger alleen op vakantie ging en ik ging bijvoorbeeld drie weken weg, dan nam ik minimaal 21 onderbroeken mee en een paar extra, want je weet maar nooit… Voor de kinderen heb ik ook nog wat nieuw ondergoed gekocht, zodat ik in de quarantaine periode niet hoef te wassen. Pitrik denkt daar dus heel anders over en het lijkt er niet op dat ik daar na al die jaren nog verandering in aan kan brengen. De eerste keer dat hij in quarantaine zat, was er laundry service in het hotel. De tweede keer niet omdat de Coronamaatregelen aangescherpt waren. Omdat de maatregelen binnenlands nu weer wat versoepeld zijn, dacht hij dat er wel weer laundry service zou zijn… maar helaas… Het hotel kon wel wat waspoeder bezorgen, maar verder moest hij dan toch echt zelf aan de slag… Dat wassen gaat nog wel, maar dat drogen is toch altijd wel een dingetje… dat had Pitrik de vorige keer in quarantaine al gemerkt… en daar inmiddels al een oplossing voor bedacht… zie onderstaande foto...

Onderbroeken drogen onder de blower van de airco - 5 september 2021

Op de laatste vrijdag hoor ik ineens een tikkend geluid alsof er ergens iets druppelt. Ik heb even daarvoor wel iemand op de gang gehoord, dus ik dacht dat daar misschien iets aan de hand was, maar toen het maar niet stopte besloten we op onderzoek uit te gaan… en ja, hoor… lekkage… Dikke druppels vallen in Pitrik z’n koffer… Gelukkig valt het nog mee. We maken droog wat nat geworden is en halen alle spullen uit het halletje. De druppels vallen langs de inbouwspot naar beneden en ook langs de muur sijpelt het water. Naast de lamp zit een rooster van de airco. Pitrik pakt een stoel, gaat erop staan en tilt het rooster op en kijkt erboven. Het lijkt er op dat de airco lekt. We maken foto’s en filmpjes en melden het bij de receptie. Omdat we denken dat het airco is, schakelen we één van de airco’s uit en na enige tijd stop de lekkage. De receptie belt en zal later op de dag de technische man naar onze kamer sturen. Enige tijd later krijgen we bericht dat de de technische man onderweg is. Wij worden gesommeerd om naar de andere kamer te gaan en daar te wachten tot hij is geweest. We horen iets op de gang en ik kijk door het kijkgaatje in de deur... op de gang loopt een soort astronaut... en even later horen  we wat gestommel in onze andere kamer. Na ruim een half uur vertrekt de man en worden we gebeld door de receptie dat de lekkage verholpen is en dat we weer naar onze andere kamer terug kunnen.

Lekkage - druppel - 10 september 2021